Oog in oog met Dalai Lama de 14e...

Oog in oog met Dalai Lama de 14e…

Over 2 uurtjes zit ik wsl in de bus (als het goed is, ge wit t mi men nooit nie zeker nie wat OV betreft hierzo…) naar Delhi, met Laura (GB) en Marta (Spanje). Plan is om gelijk door te reizen naar Agra en vandaar meteen door naar Bharatpur. In laatstgenoemde plaats zou het HOLY festival zijn oorsprong hebben en/of het meest authentiek en/of uitgebreid (allemaal van horen zeggen, vandaar de onzekere tekst…) gevierd worden. De moeite waard om uit te zoeken daggik sow. Voor de 29e heb ik een vlucht van Delhi naar Bangalore geboekt. Hopelijk haal ik die. Tja, tis wat met mij en het Openbaar Vervoer in India… ;-)

Even terug naar de afgelopen dagen; WAT een onverwacht bijzondere ontmoeting werd dat eergister; in een overvol tempelcomplex op het terrein alwaar de Dalai Lama verblijft, mocht ik na een pasje te hebben bemachtigd binnenwandelen en gaan zitten op de grond ergens in de buurt van de zetel van deze bijzondere man. En wat bleek? Hij kwam gewoon op een paar meter afstand langsgelopen en terwijl hij op zijn ‘troon’ zat, kon ik hem nog zien! Dat naast het tv scherm dat voor de bezoekers was neergezet. Via een hier gekocht radiootje heb ik de vertaling kunnen ontvangen van wat hij allemaal te vertellen had; 1 hele dag en de volgende ochtend. Wat een grappige kerel is het, joh! Geweldig! Na zijn ‘ teachings’ kwam hij nog even langsgelopen en op 2 meter afstand zwaaide en glimlachte hij! Brrrrrrrrrrrrrrrrr, KIPPENVEL gewoon! Echt enorm. Wat een charisma! Onbeschrijfelijk. Had dit niet gedacht en verwacht. Prachtig. Tranen wederom… Tja… what to do??? ;-)

Afijn, dat was du seen 2 dagen (bijna) vullend program en vanochtend heb ik het museum van Tibet bezocht. De film red ik niet meer. Maar de impressie is duidelijk; wat een hel moeten die Tibetanen hebben meegemaakt en NOG moeten meemaken! Want hier in Dharamsala/ McleodGanj stikt het dus van de vluchtelingen! Allemaal Tibetanen. Niet echt om vrolijk van te worden. Maar wel prettig voor mij (tja………ook hier) om even een ander volk te kunnen meemaken. Alles heeft z’n voor- en z’n nadelen.

Goed, ik ga mn tas pakken, hoofdpijnpilleke erin (tis ineens STUKKEN warmer geworden en blijkbaar heeft een heeeeeel groot deel van de bewoners en bezoekers hierzo hoofdpijn) en op naar de bus.
Afgelopen avonden met de hele Tushita (meditatiecursus)groep gegeten; giller! Supersfeer! Oja, eindelijk wat nieuws gezien; tv op de kamer. Japanverhaal vooral. Heftig. Hopelijk gauw beter nieuws…
Okidook, tot de volgende maar weer.

Namasteeeeeeeeeeeeeeeeeeeeej!