Stilte in de storm...

SILENCE IN THE SCREAMS...........
Een heftige Vipassana meditatiecursus in mooi gelegen Dhamma Giri bij LAWAAIERIG Igatpuri!

Trots en blij ben ik!
Mag ik dat zeggen?
Ja, dat mag ik zeggen!
Trots DAT en HOE ik het heb volgehouden en BLIJ dat het erop zit.
Maar daarover later meer.

Eerst even terug naar (het lijkt al zo lang geleden) dinsdag 18 januari.
Na mijn vorige bericht viel het me buiten ineens op dat er zo ontzettend veel afzettingen waren in de buurt van mijn hostel.
Veel beveiliging in het toeristische gedeelte van de stad. Detectiepoorten naar de Gateway of India en gepantserde voertuigen.
Veel angst dus voor aanslagen, nog steeds......

De indrukwekkende Slumtour was minder schokkend dan gedacht. Een georganiseerde ' bende' zal ik maar zeggen.
Maar verdories productief, met 650 miljoen dollar per jaar aan omzet!
Na afloop ben ik met Jiska en Al naar het Chowpatty strand gegaan voor de zonsondergang.
Prachtig, maar de alcohol die we ' gescoord' hadden viel niet goed bij mij...
Niet raar na inmiddels 7 uur in 4 nachten op de teller.
Dus zonnebril kwijt, alsmede enkele uurtjes...

Afijn, de volgende ochtend na het ontbijt om 8.30u afscheid genomen van Al en met Jiska naar het treinstation.
Na een koffie namen ook wij daar afscheid van elkaar en ging ik alvast in mijn verrassend lege trein zitten.
Het zou spits zijn, maar daar was weinig van te merken. De beelden die ik op mijn netvlies had van diverse documentaires waren nu dan ook niet van toepassing; mensen samengedromd in een coupe.
En dan zat ik toch ECHT general class, wat de goedkoopste seats zijn, zonder reserveringen.

Ik verliet dus het ' winterse' Mumbai. 30 graden Celsius en ze lopen her met oorwarmers en mutsen!
En het bleef rustig. Enkel wat vrouwen en een man kwamen bij me zitten. ze aten eerst wat (ik bedankte beleefd voor de uitnodiging op een hap...) en daarna met zn allen languit op de banken!
Haha! Rust voor mij dus, want praten met ze was maar moeilijk. Mijn hindi frasebook zat in mijn rugzak die zwaar o het bagagerek lag. Geen zin om die te pakken.
Daarbij maakte mijn chronisch slaapgebrek het ook niet makkelijk een geanimeerd gesprek te voeren.

Na 3 uurtjes kwam ik aan in Igatpuri. Op naar Dhamma Giri, waar me de komende 12 dagen rust te wachten stond. Dacht ik.......
Ik kan er een heel blog over schrijven (en wie weet doe ik dat nog es), maar ik zal het voor nu kort houden.
Een prachtig gelegen terrein op een heuvel en ik had een eigen kamer. super! Ondanks de KOU 's nachts, het steNEN bed! en de emmerdouche (achteraf heerlijk) en soms warm water in de octhend een uurtje...
Tussen 11 en 13 (als we pauze hadden) had ik zon op mijn verandaatje en dus ben ik lekker verkleurd in die dagen.
De lerares was aardig en werkte met cassettebandjes, lachen!
minder lachen waren de 10 volle dagen zitten............
Meteen de eerste dag had ik het moeilijk! Vooral in de cel, geisoleerd.
Na 2 nachten daar (niet slapen) was mijn slaaptekort opgelopen tot 8 uur in 6 nachten. Voelde me dan ook amper nog mens.
Gelukkig sliep ik vanaf de 3e nacht goed, zo'n 5 uurtjes gemiddeld. Prima.

Verder begon de cursus met volle maan; magisch!!
De 19 uren zonder eten per dag vielen me ook wel mee (ondanks zin in walnotenhoningtaart ineens!) en de heeeeeeeeeeerrrrie die daar was. ONGEHOORD gewoon!
Een pretpark, cricketwedstrijden dagelijks (met Mart Smeetsachtig commentaar door speakers), kraaien, apen, kippen, treinen, trucks, toeters, bellen, de hele mikmak, gruwelijk. Moeilijk concentreren dus en ik kwam er dan ook maar moeilijk in.
Wel goed verzorgde Indiers n het algemeen (vrouwen dan, mannen niet gezien tot aan zaterdag), maar het boeren wat ze doen is echt ontluisterend; wat een geluiden!
Daar komen het knokkels knakken, smakken, spugen, roggelen en voorschieten nog bij. En die scheten... tja.
Toch moet je de eetlust behouden, want mijn eerste rijstkorrel van de dag had ik rond 6.30u en de laatste rond 11.15u.
Om 17u enkel nog wat limoenwater.
Paar kilootjes lichter dus (ook qua bagage, wat achtergelaten daar en buiten het terrein en zojuist in Nashik). Fijn.

Toen er weer gesproken mocht worden (zaterdag) bleek Dat IK de attractie was!
Iedereen kwam naar me toe om te vragen waar ik vandaan kwam. Haha
Ik was dan ook de enige hoogblonde van de club. 10 niet indische vrouwen en 250 vrouwen in totaal. Tis wa!
Uitgenodigd door diverse partijen, maar ben nu met Megha bij haar familie in Nashik. Superlief!
Naar Ruhi ga ik in april, in Mumbai. Leuk!

Als het goed ik kan ik vandaag wat regelen naar Amdavad. Anders moet ik terug naar M umbai.
Daarover later meer.

Be happy!!!